Rozdział 38

 PERSPEKTYWA EVE

– Jesteś pewna, że chcesz to zrobić? – Zayn zapytał mnie z niepewnym wyrazem twarzy.

Pokiwałam głową. – Czekaliśmy na to tak długo.

– Wiem. – westchnął.

– Dalej, Lou opiekuje się Aidenem, chłopcy są zajęci, nikt nam nie przeszkodzi. To idealny czas. – błagałam.

– To idealny czas. – chłopak przyznał.

– W takim razie, co jest problemem?

– Nie chcę żebyś tego żałowała, to wszystko. – sposób w jaki przygryzał swoją wargę ukazywał jak bardzo był niepewny. Myślałam, że będzie się mniej wahał.

– Nie będę. Myślałam o tym długo. – położyłam swoja dłoń na klatce piersiowej Zayna, więc teraz staliśmy twarzą w twarz, w naszym pokoju. Wszyscy gdzieś wyszli, po za nami. Próbowałam przekonać go do zrobienia tego wraz ze mną.

– Nie jest trochę za wcześnie dla nas, by to zrobić? – zapytał.–

– Nie chcesz tego zrobić? – w końcu zapytałam.

– Chcę, uwierz mi...

Przerwałam mu. – Robiłeś to milion razy, więc czym się martwisz? – zaczynałam być odrobinę poirytowana.

– To będzie cię boleć, a ja nie lubię widzieć kiedy cierpisz. Było wystarczająco źle kiedy rodziłaś Aidena. – skulił się myśląc o tym jak płakałam z bólu lub ściskałam jego dłoń tak mocno, aż zdrętwiała.

– Nie obchodzi mnie ból. Przeżyłam rodzenie dziecka, więc przeżyję i to. – zapewniłam go. – To nawet nie będzie duże.

– Dlaczego napaliłaś na to dziś tak bardzo? Będą inne okazje. – Zayn brzmiał jak Liam, próbując przekonać mnie.

– O mój boże, możesz przestać zachowywać się jak ojciec i stać się Zaynem na minutę? – czułam się znów jak marudna nastolatka, ale nie obchodziło mnie to. Chciałam postawić na swoim.

– Jestem ojcem. – poprawił mnie. – A ty jesteś matką, nie trzynastoletnią dziewczyną.

– Czemu w ogóle się o to kłócimy? I tak mi już to obiecałeś.

– Eve, wiesz, że jestem po prostu starszy niż ty. Chcę żebyś była gotowa. – westchnął i pocałował moje czoło. – To wszystko. Jeśli naprawdę tego chcesz możemy to zrobić.

Przytaknęłam. – Dziękuję. – sukces!

– W takim razie idziemy sobie zrobić tatuaże.

Kiedy tylko założyliśmy nasze buty, skierowaliśmy się do zwyczajnego salonu tatuaży.

Ustaliliśmy już, że na naszych małych palcach u ręki chcemy sobie wytatuować znak nieskończoności z pierwszą literą imienia Aidena z jednej strony, natomiast z drugiej strony ja wytatuuję sobie Z, a Zayn E. To będzie jak obietnica na mały palec*, że będziemy rodziną na zawsze.

Kiedy zaparkowaliśmy na zatłoczonej ulicy w Londynie nie spodziewałam się, że paparazzi będą robić nam zdjęcia. Skąd oni w ogóle wiedzieli, że wybieramy się do salonu tatuaży?

Zayn wysiadł z samochodu, a następnie obszedł go i otworzył mi drzwi, jak dżentelmen i złapał moja dłoń. Opuściłam swoją głowę, kiedy blask fleszy uderzył w nas,a ludzie zaczęli wykrzykiwać pytania i komentarze w naszą stronę. Na szczęście, nie mogłam zrozumieć większości z nich, bo wszyscy gadali w jednym momencie.

W końcu weszliśmy do budynku, gdzie byliśmy już bezpieczni. Natychmiast do naszych uszu doszedł dźwięk bzyczącego pistoletu do robienia tatuaży oraz klasycznego rocka. Ściany były pokryty ciekawymi zdjęciami tatuaży. Skierowałam sój wzrok na Zayna, który widział już to wszystko wcześniej.

– To intensywne. – wyszeptałam do niego z szeroko otwartymi oczami.

– Masz wątpliwości? – Zayn podniósł brew na mnie.

Potrząsnęłam szybko głową. – Nie, nie. Po prostu dużo tego.

– Będzie dobrze. Jay jest bardzo miły i utalentowany.  Najlepszy w Londynie. – uśmiechnął się do mnie swoim uśmiechem wartym bilionów dolarów, co sprawiło, że prawie zemdlałam. Wciąż mnie zachwycał.

– Uh okej. – przytaknęłam, wciąż mocno rozkojarzona przez to jak bardzo seksowny był. Nie mogłam tego ignorować.

– Zayn! Chłopie, jak się masz? – nieco krępy i rozentuzjazmowany mężczyzna powitał go uszczęśliwiony. Jego ramiona były pokryte tatuażami, wyobraźcie sobie to.

– Yeah, dobrze. Miło Cię widzieć Jay. – Zayn dygnął swoją głową. Więc, to on będzie robił nasze tatuaże.

– A któż to? – Jay wskazał na mnie z delikatnym uśmiechem.

– Eve. – powiedziałam sama za siebie i potrząsnęłam jego dłonią. – Miło cię poznać.

– Eve, urocze imię. To przyjemność cię poznać. – Jay był trochę zbyt miły, może dlatego, ze nie znał mnie za dobrze, żeby czuć się swobodnie w moim towarzystwie, jak w otoczeniu Zayna. – Wasza dwójka jest... – jego wskazały pomiędzy naszą dwójkę, a my się uśmiechnęliśmy.

– Jesteśmy razem. – Zayn potwierdził. – Ona jest moją dziewczyną.

– Jak się poznaliście? – zapytał.

– Liam jest kuzynem Eve.– chłopak mówił ogólnikowo, ale był szczery.

– Rozumiem. Mniejsza o to, przyszliście tu robić tatuaże. Chyba, że umówimy się na spotkanie i będziemy mogli pogadać. – Jay zachichotał i pomachał na nas dłoń, żebyśmy weszli głębiej do salonu. Było tu tez kilku innych artystów pracujących nad klientami.

– Yeah, przyszliśmy żeby zrobić tatuaże na naszych małych palcach u dłoni. Bardzo małe. – wskazałam na zewnętrzną część mojego palca. Zayn pokiwał głową na znak potwierdzenia.

– Dlaczego nie usiądziecie, żebyśmy mogli zrobić szablony dla waszej dwójki. – Jay zasugerował.

Kiedy Zayn mówił, że to będzie boleć, naprawdę miał to na myśli. Nigdy więcej nie zrobię sobie tatuażu na palcu. Trzymałam dłoń Zayn tak jak, to robiłam kiedy rodziłam Aidena, a Jay śmiał się ze mnie.

– To jej pierwszy tatuaż. – Zayn wytłumaczył mu, kiedy przebiegł igłą wzdłuż mojego palca.

– Co ty nie powiesz. – Jay mruknął.

Zayn odwrócił się do mnie i podniósł nasze splecione dłonie. – Wiesz, to przypomina mi o pewnym dniu, jakieś cztery tygodnie temu, kiedy ktoś ściskał moją dłoń tak mocno, że aż stała się sina.

Jay zaśmiał się. – Co, wziąłeś ją na rollercoastera lub coś takiego? – drażnił się ze mną, przez to, że byłam mięczakiem, ale nie w obraźliwy sposób.

– Właściwie, to rodziłam dziecko. – odpowiedziałam, próbując uspokoić swój głos.

Jay zatrzymał pistolet i spojrzał na nas z  uniesionymi brwiami. – Macie dziecko? – wyglądał na trochę zaskoczonego, tak jakby Zayn nie mógł być tatą.

– Dokładniej, to jest tylko moje biologiczne dziecko. Mój eks chłopak jest ojcem, ale Zayn jest jego tatą. – wyjaśniłam, starając się być ogólnikowa.

Jay wyglądał na zdezorientowanego, ale nie zadawał więcej pytań. Po prostu przytaknął i powrócił do torturowania mnie igłą.

Najlepszą rzeczą w robieniu tatuażu jest efekt końcowy. Był perfekcyjny. Wydawało mi się, że tatuaż Zayn był zrobiony w mgnieniu oka. Nie skrzywił się nawet, kiedy igła dotknęła jego skóry. Sądzę, ze był do tego przyzwyczajony.

Jay owinął nasze palce bandażem, a Zayn zapłacił. Po tym jak się pożegnaliśmy, wyszliśmy z powrotem na zewnątrz. Zostaliśmy powitani przez jeszcze większa liczbę paparazzich, pytających o nasze tatuaże oraz o dziecko.

– Jak ma się dziecko?

–Weźmiecie ślub?

– Zayn, jesteś ojcem dziecka?

– Gdzie jest dziecko?

Trzymałam swoja głowę opuszczoną i ignorowałam pytania, które molestowały moje uszy. Zayn pomógł mi wsiąść do samochodu, a następnie podbiegł do swojej strony, żebyśmy mogli wydostać się z tego chaosu wokół nas. Westchnęłam z ulgą, kiedy znaleźliśmy się na drodze.

– Boże, oni są tak bardzo wkurzający. – jęknęłam.

Zayn zachichotał. – Mi to mówisz.

– Musimy wziąć Aidena od Lou i Toma. – poinstruowałam Zayna, zanim skierował się w stronę naszego domu.

– Racja. – przypomniał sobie.

– Mam nadzieje, że nie skończył całego mleka, które dałam Lou. – zamartwiałam się. Zanim Lou przyszła żeby go zabrać, przepompowałam trochę mlek, więc Aiden będzie mógł dostać swoja butelkę.

– Jestem pewny, że z nim wszystko dobrze. Lou jest zawodowcem w takich sprawach. – Zayn zapewnił mnie.

Pokiwałam głową, kiedy skręciliśmy w drogę prowadzącą do ich domu.

– Był naprawdę grzeczny, przyrzekam ci. Praktycznie cały czas po prostu leżał i pozwalał mi na karmienie siebie butelką – Lou uśmiechnęła się, kiedy podała Aidena Zaynowi oraz zebrała jego wszystkie rzeczy, zęby podać mi je. Pozwoliłam kącikom moich ust na podniesienie się, kiedy zobaczyłam jak chłopak delikatnie kołysał Aidena w swoich ramionach.

– Taki dobry tatuś. – Lou skomentowała. – Tom nie dotknął nawet jednego pampersa Lux przez miesiąc.

Zaśmiałam się. – On i Louis są w takim razie do siebie trochę podobni.

– Przynajmniej jeden z nich okazał się w porządku. – Skierowała swój wzrok na Zayna i Aidena, a następnie wyszczerzyła się do mnie. – Zadzwoń do mnie, jeśli będziesz potrzebować żebym znów zaopiekowała się Aidenem. Lux naprawdę go polubiła i ja również.

Wyszliśmy na zewnątrz, po tym jak powiedzieliśmy dziękuję, daliśmy kilka uścisków i całusów. Zayn nawet nie zapytał o moją pomoc, kiedy przypinał Aidena do jego przenośnego fotelika w samochodzie, a ja wślizgnęłam się obok niego.

– Dobrze bawiłeś się dziś z ciocią Lou? – zapytałam Aidena z sennymi oczkami moim matczynym głosem.

Nie otrzymałam odpowiedzi, czego totalnie się spodziewałam , ale Zayn zaśmiał się ze mnuie, kiedy ostrożnie prowadził auto do naszego domu.

– Przepraszam cię, ale nie śmiej się ze mnie. – zmarszczyłam brwi.

– Nie robię tego. – przygryzł swoja wargę.

– Zdecydowanie to zrobiłeś. – odpowiedziałam.

– Masz rację, zrobiłem to, ale sądzę, że mam na to pozwolenie od kiedy jesteś moja. – przeniósł na chwilę swój wzrok z drogi do lusterka, żeby spotkać mój.

– Co sprawia, że tak myślisz? – nie próbowałam nawet ukryć mojego uśmiechu. To było niemożliwe.

– To. – Zayn podniósł swoją dłoń i pokazał mi swój zabandażowany palec. – Obiecałem, że będziesz moja, a ja będę twój, a Aiden będzie nasz. Teraz jesteśmy rodziną.

– Oh tak? – wyszczerzyłam się w uśmiechu.

– Tak, to oznacza, że mogę się z ciebie śmiać, kiedy tylko będę chciał.

* 'pinky promise' – obietnica na całe życie. Dwoje ludzi łapie się za małe palce u ręki podczas jej składania.

 – jeśli przeczytałeś/łaś zostaw komentarz ;)