Rozdział 39

PERSPEKTYWA ZAYNA 

Znowu obudziłem się słysząc donośny płacz. Prawdopodobnie nie było jeszcze nawet trzeciej nad ranem, a Aiden obudził się już dwa razy. Biedna Eve była wyczerpana swoimi spacerami pomiędzy naszą sypialnią a pokojem Aidena. Otworzyłem oczy i zobaczyłem ją zwlekającą się ze zmęczeniem z łóżka i potykającą się z tego wszystkiego przy drzwiach.

Minęły trzy tygodnie odkąd nasze tatuaże zostały zrobione i już od siedmiu tygodni Aidena był z nami. Nie mogłem przestać się zastanawiać jak długo jeszcze będzie to trwało. Biedna Eve nie spała praktycznie w ogóle i zaczynałem się o nią martwić. Zwlekłem się z łóżka z westchnieniem i ruszyłem śladami Eve do pokoju Aidena. Oczywiście odkąd ona już tam była, płacz znacznie ucichł, ale ciągle mogłem usłyszeć ciche kwilenie Aidena. Wchodząc do ciemnego pokoju zobaczyłem Eve, siedzącą na bujanym fotelu, gotową do karmienia. Na szczęście dla mnie, nie zamierzała wykopać mnie stamtąd, bo wcześniej ściągnęła mleko do butelki, więc Aidena był nią karmiony. Nie miałem pojęcia jak trudne jest bycie matką. Ściąganie mleka z piersi, obywanie się bez snu, uwaga skierowana na dziecko przez cały dzień, zmienianie ochydnych pieluch i powtarzanie tego całego cyklu każdego następnego dnia. Oczywiście ona kochała Aidena tak mocno jak tylko mogła matka, ale każdego dnia musiała bardzo ciężko pracować.

– Hej. – Szepnęłem kiedy podszedłem do nich bliżej.

– Hej. – Wymamrotała Eve. Życie w jej głosie uleciało tygodnie temu a ja nie chciałem po prostu usiąść i patrzeć jak ucieka z niej energia.  

– Daj mi go, a ty wróć do łóżka i odpocznij. – Zasugerowałem z zachęcającym uśmiechem. Jej zmęczone oczy popatrzyły na mnie z wdzięcznością. 

– Naprawdę? 

– Oczywiście kochanie. Potrzebujesz więcej snu. – wziąłem Aidena i butelkę od niej, tak aby nie przeszkadzać mu w posiłku i zastąpiłem ją siadając na krześle.  

– Jesteś pewny? Chwilę zajmie zanim on uśnie.

– Jestem. Wiesz, on jest także mój. 

– Wiem, wiem– posłała mi nieśmiały uśmiech, co sprawiło że na moich ustach także się on pojawił.

– Zaufaj mi, poradzę sobie z naszym synem. Idź odpocząć. Chociaż tyle mogę dla ciebie zrobić. 

– Dziękuję ci Zayn. – Eve ziewnęła. – Jestem wyczerpana.

– Wiem więc wracaj do łóżka zanim przyjdzie ranek.– wygoniłem ją i skierowałem całą swoją uwagę na Aidena, który wpatrywał się we mnie po tym jak skończył pić mleko z butelki którą zostawiła mu Eve. 

– Wiesz, naprawdę powinieneś zastanowić się nad pozwoleniem swojej mamie na więcej snu.– powiedziałem do niego delikatnie. – Naprawdę się o nią martwię. 

Aiden po prostu dalej wpatrywał się we mnie powolutku mrugając.

– Twoja mama – kontynuowałem – kocha cie bardziej niż cokolwiek innego na całym świecie i zrobiłaby dla ciebie wszystko. Ja tez cie kocham i zrobię wszystko, abyś był bezpieczny. Postaram się zapewnić ci jak najlepsze życie. Tak jak i twoi wujkowie. Kochają cię równie mocno, nawet jeśli nie chcą zmieniać twoich pieluch. Nie bierz tego do siebie. – Westchnąłem, kiedy zrozumiałem, że właściwie mówię do ściany, uśmiechając się do siebie. Aiden nie miał bladego pojęcia co do niego mówię, ale tak czy siak zamierzałem skończyć.

– Kocham twoją mamę tak bardzo że to prawie niemożliwe. Nigdy, w całym moim życiu nie kochałem żadnej dziewczyny tak bardzo. Ale nie chce,żebyś był zdezorientowany, kiedy zaczniesz dorastać, pytając dlaczego twoja mama i tatą nie są małżeństwem.

Aidena złapał mojego palca i zamknął go w swojej malutkiej pięści. Poczułem w środku takie przyjemne ciepło. To była jedna z najlepszych rzeczy, które powodowały tak cudowne uczucie. To był taki cudowny gest.

– Ale wiem, że narazie twoja mama ma za dużo na głowie, żeby wrzucać w to jeszcze ślub. Chcę poślubić ją kiedyś w przyszłości, bo wiem, że nigdy nie znajdę kogoś kogo będę kochał tak bardzo jak ją. Nigdy.

Delikatnie uniosłem go do swojej twarzy, żeby pocałować jego malutkie czółko, zanim zacząłem go delikatnie kołysać. Obserwowałem jak jego oczka zaczynaj się powoli zamykać. Aiden był tak bardzo podobny do Eve. Juz teraz mogłem powiedzieć, że w chwili w której zacznie chodzić do szkoły, będzie mógł przebierać w dziewczynach. 

 – Stworzymy wspaniałą rodzinę. Nawet zrobiłem sobie tatuaż, który codziennie ma mi przypominać o dniu w którym się urodziłeś. Obiecuję ci, ze będę przy tobie zawsze, bez względu na wszystko. Będę kochać ciebie i twoja mamę juz zawsze, nawet jeśli wy przestaniecie kochać mnie. To nie jest obietnica tylko szczera prawda. – wyszeptałem. – Obiecuję. 

PERSPEKTYWA EVE

To ile ja spałam w ciagu nocy, zaczynało robić sie przerażające.  W ciągu nocy spałam maksymalnie cztery godziny. Nie miałabym z tym problemu, gdybym stracone godziny mogła nadrobić w ciągu dnia, ale mam dziecko, ktorym musze się opiekować. To było takie słodkie ze strony Zayna, kiedy pozwolił mi wrócić do łóżka, a sam zajął się Aidenem. Zgaduję, że musiałam spać dość długo, bo kiedy się obudziłam, Zayna nie było obok mnie tak jak zazwyczaj rano. 

– Huh.– Wymamrotałam do siebie i wyszłam z łóżka, zastanawiając się, która może być godzina. Kiedy wyszłam z pokoju, przywitała mnie cisza, taka jak panuje w domu gdy jeszcze wszyscy śpią. Zdezorientowana poszłam zobaczyć czy Aiden juz wstał. Nie byłam przygotowana na ten uroczy widok, który zobaczyłam wchodząc do pokoju. W pokoiku byli oni, moi dwaj ulubieni chłopcy, pogrążeni we śnie. Zayn nadal siedział w bujanym fotelu, trzymając Aidena, który odpoczywał na jego klatce piersiowej. To była najsłodsza rzecz jaką kiedykolwiek zobaczyłam w całym swoim życiu. Nie mogłam wyobrazić sobie lepszego widoku, od zobaczenia swojego syna czujacego się tak bardzo komfortowo z mężczyzną, którego się kocha i vice versa. To było wciąż takie dziwne, to że miałam syna jak i to, że Zayn był moim chłopakiem, ale to było najlepsze dziwne uczucie z możliwych. Uśmiechnęłam się i pocałowałam czoło Aidena jak i Zayna, zanim wyszłam z pokoju , by pozwolić im jeszcze w spokoju pospać. 

PERSPEKTYWA ZAYNA 

Obudziłem się z Aidenem odpoczywającym na mojej piersi. To było najlepsze uczucie na całym świecie. Był już późny poranek, jeśli wierzyć hałasowi dochodzącemu z kuchni. Chciałem zamknąć oczy i wrócić do spania z Aidenem. Byłem juz blisko, aby ponownie usnąć, dopóki Aiden nie zaczął kwilić. Zaczął robić mnóstwo hałasu. To było jeszcze w porządku, dopóki nie zaczął płakać. Wzdychając, wstałem i zacząłem kołysać Aidena w ramionach, aby go uspokoić, ale płacz tylko zamienił się w krzyk. Po chwili do pokoju wparowała Eve i wzięła go ode mnie. Sprawdziła jego pieluchę i od razu wzięła się do zmieniania jej. Jak tylko została ona zmieniona, Aiden był spokojny. Obydwoje westchnęliśmy z ulgą. Podszedłem do Eve aby dać jej buziaka. 

– Wiesz, panikuję za każdym razem, kiedy on zaczyna płakać. Czuję, że muszę zrobić wszystko co tylko mogę,  żeby on przestał– Eve zaśmiała się i odsunęła się ode mnie. Położyła Aidena na macie z zabawkami. Przecież on nawet jeszcze nie siedzi, to co ma niby z tym zrobić?! 

  – Wszystko w porządku kochanie. Ty jesteś w tym nowa, ja jestem w tym nowy. Minie trochę czasu, zanim się wdrążymy we wszystko. – powiedziałem jej, kiedy podeszła bliżej. Czujac jakby minęły już miesiące od naszego ostatniego pocałunku, ująłem jej twarz w dłonie i pocałowałem ją. Splotła dłonie za moimi plecami i zbliżyła nasze ciała jeszcze bliżej siebie.  Całe nasze skupienie bylo kierowane na dziecko, więc trudno było o takie momenty. Ale wszystko co dobre w końcu sie kończy.  Eve odepchnęła sie ode mnie, ciężko oddychając. 

–Nie nadążasz? – dokuczałem jej, za co uderzyła mnie zabawowo w ramię i uklękła aby podnieść Aidena. 

– To było miłe. – uśmiechnęła sie z lekko zaróżowionymi policzkami. 

–Taak, nie całujemy sie zbyt często.  – odpowiedziałem. – Nie byliśmy też jeszcze na żadnej randce. 

– A robienie tatuaży? – spojrzała na mnie ze ściągniętymi brwiami.

– To nie była randka, mówię o takiej właściwej randce.

Uśmiechnęła sie do mnie i powiedziała – Nie potrzebuję,  żebyś zabierał mnie na randkę, Zayn. Kocham Cię,

–Ale co jeśli ja – zrobiłem pauzę, żeby podejść do niej od tyłu i otoczyć jej talię ramionami. Zniżyłem usta do jej ucha – chcę,  abyś się zarumieniła?

Eve zaczęła szybciej oddychac, mogłem poczuć jak przyspiesza jej puls. Uśmiechnąłem sie. Nie wiedziałem,  że az tak na nią działam.  

–Uh

– Pozwól sie zaprosić.  Tylko nas dwoje. Możemy zamówić nianię, ubrać sie, pójść na fajny obiad i pooglądać gwiazdy.  – tak naprawdę,  to nawet jej nie pytałem, ale wiedziałem że to brzmi dla niej wspaniale, chociażby dlatego,  ze miałaby chwilę odpoczynku. 

– Co powiesz, Eve?

– K-kiedy? – wyjąkała.

– Kiedy tylko chcesz, kochanie. – wyszeptałem sugestywnie. Czułem się jak ten wąż z księgi dżungli,  ten który hipnotyzował ludzi.

– Okey. – odetchnęła.

– Okey.– powtórzyłem i wyszedłem z pokoju, wiedząc, że niedługo będzie karmić Aidena. Uśmiechnąłem sie do siebie i dołączyłem do przyjaciół w kuchni. To było dobre.

P.S. Przepraszam za wszelkie błędy,  ale mam zepsuty komputer i musiałam tłumaczyć na telefonie :)

– jeśli przeczytałeś/łaś zostaw komentarz :)