Rozdział 21

Zamarłam kiedy zobaczyłam kto stał w drzwiach.

– Wszystkiego najlepszego! – wykrzyczały z wielkimi uśmiechami na swoich twarzach.

– Nicola? Ruth? Co tutaj robicie? – zapytałam wciąż zszokowana faktem, że zobaczyłam kuzynki, których nie widziałam od wieków.

– Chciałyśmy cię zobaczyć i życzyć ci szczęśliwych urodzin! – Ruth wybuchła i przyciągnęła mnie do łamiącego kości uścisku. Mój uśmiech się poszerzył, kiedy wręczyła mi prezent. – Dla ciebie.

– Dziękuję Ruth.

– Co ze mną? – Nicola otworzyła szeroko ramiona i spojrzała na mnie wyczekująco. Zachichotałam i uścisnęłam ja mocno. Odsunęła mnie od siebie i dała mi jeszcze jeden prezent. – Jesteś naprawdę wielka. – skomentowała, kiedy zbadała mój brzuch.

– Nicola! – Ruth syknęła, posyłając jej wymowne spojrzenie. Były jak bliźniaczki. Mogły komunikować się za pomocą spojrzeń, jeśli tylko chciały.

Potrząsnęłam swoją głową. – Nic się nie stało, naprawdę.

– Jak długo tu jesteś? – Ruth zapytała, nawet nie zawracając sobie głowy faktem, że w salonie czekało na nas pięciu facetów.

– Jakoś sześć miesięcy. – odpowiedziałam mimochodem podążając do salonu, żebyśmy mogli wszyscy razem posiedzieć.

– Hej! – zespół powiedział chórem.

– Cześć chłopaki, fajnie was znowu widzieć. – Ruth uśmiechnęła się, tak samo jak Nicola.

Liam podniósł się żeby przywitać się ze swoimi starszymi siostrami i dać im po kawałku ciasta, kiedy usiadły.

– Nie mogę uwierzyć, że przyjechałyście! – wybuchłam.

– Pytałyśmy Liama o to kiedy będzie odpowiedni czas, żeby was odwiedzić, a on powiedział, że twoje urodziny będą idealne. – Nicola wyjaśniła.

– O mój Boże, kogo to piesek? – Ruth wrzasnęła z radością na widok śpiącego Alfiego w jego psim łóżeczku, które kupiliśmy dla niego.

Zachichotałam patrząc na Zayna. – Należy do Zayna i do mnie.

– Aww, on jest słodki. – uśmiechnęła się, ale jednocześnie dyskretnie podniosła swoje brwi na tę wiadomość, jak Danielle i Eleanor.

Wyprostowałam swoje nogi na kanapie, jednak gdy tylko to zrobiłam musiałam z powrotem je ściągnąć, ponieważ dziecko kopało jak szalone. Za pierwszym razem to uczucie było niesamowite i sprawiało, że robiło mi się ciepło na sercu, jednak gdy zdarzało się to co raz częściej stało się to męczące i czułam się niekomfortowo. Wydałam z siebie jęk i spróbowałam znaleźć wygodną pozycję. Od razu kiedy Zayn usłyszał dźwięk wydobywający się z moich ust przemknął z drugiego końca pokoju do mnie.

– Wszystko dobrze? – troska w jego głosie sprawiła, że zapomniałam o tym jak bardzo byłam zmęczona.

– Uh tak, on po prostu strasznie często kopie.

– Potrzebujesz czegokolwiek? – zapytał zdobywając uwagę wszystkich. W pokoju zapadła ogłuszająca cisza, a wszystkie oczy były skierowane na mnie.

Potrząsnęłam głową. – Nie, dziękuję.

– Nie martw się, kochanie. – uśmiechnął się, zgarniając rozproszone włosy z mojej twarzy. Poczułam, że się rumienię, mój umysł był zalany słowami, które chciałabym mu w tym momencie powiedzieć.

Jednak pozostałam cicho. Musiałam.

* * *

– Dziękuję wam bardzo, ze przyjechałyście mnie odwiedzić. – powiedziałam do dwóch moich nieprawdopodobnie słodkich kuzynek.

– Nie ma za co. Bądź z nami w kontakcie. – Nicola powiedziała, kiedy kierowały się w stronę samochodu którym przyjechały. Późna pora bardzo odbijała się na moim umyśle, jednak starałam się żeby moje oczy pozostały otwarte. Dziecko się uspokoiło, kiedy przyszedł wieczór, jednak ja byłam wyczerpana.

– Przyjedziemy wkrótce, żeby znów cię zobaczyć. Kocham cię. – Ruth zawołała do mnie.

– Też Cię kocham. Do zobaczenia! –  pomachałam im, kiedy odjeżdżały i wypuściłam z siebie westchnienie. Te dwie były dla mnie kimś więcej.

 – jeśli przeczytałeś/łaś zostaw komentarz ;)