Rozdział 24

PERSPEKTYWA ZAYNA

Po bardzo długim dniu w podróży i dotarciu do Los Angeles, wreszcie rozdzieliliśmy się, by pójść do swoich pokoi w hotelu. Lou i Eve dogadywały się naprawdę dobrze, po części dlatego, że Lou kiedyś przeżywała to samo co Eve.

Wsunąłem klucz do drzwi i otworzyłem je, podczas gdy Eve stała za mną. Domyśliłem się, że jest zmęczona, ponieważ nic nie mówiła.  Po otwarciu drzwi ujrzałem ładny i przytulny pokój, w którym już znajdowały się nasze walizki. Niestety były dwa łóżka, co oznaczało, że nie uda mi się przytulać się z nią, tak jak zwykle.

– To jest niesamowite – Eve uśmiechnęła się zmęczona, zanim otworzyła walizkę, by wyjąć piżamę.

– Tak, jest świetnie – mruknąłem, zdejmując koszulkę i dżinsy, zostając w samych bokserkach. Ponieważ było lato, zawsze było mi gorąco, zwłaszcza w nocy. Czułem, że Eve na mnie patrzy.

– Podoba ci się, to co widzisz? – dokuczałem.

Mogłem zgadnąć, że się rumieni. Choć, to pewnie tylko hormony.

– Tak, dla twojej wiadomości, śpię w twoim łóżku, bo nie mogę funkcjonować, bez tulenia mojego kumpla. – powiedziała, sprawiając, że się uśmiechnąłem.

– Nie mam nic przeciwko – wzruszyłem ramionami, starając się grać na luzie.

Eve posłała mi mały, ale słodki uśmiech i powoli położyła się na łóżku. Jej dziecko było już w drodze i mogłem powiedzieć, że była gotowa je urodzić. Choć, w trakcie kursów, na które mnie zaciągnęła, nie wydawała się być zachwycona. Jej oczy szerzej otwierały się na słowa instruktorki, a nos marszczył się przy oglądaniu każdego zdjęcia, czy filmu.

– Boże, jestem padnięta – powiedziała, gdy wyłączyłem światło i wsunąłem się do łóżka obok niej. Byłem lekko spocony, z powodu upału, a Eve z jakiegoś powodu była zimna.

– Ja też. Czemu jesteś tak zimna? – zapytałem, przyciągając ją bliżej mnie, by mogła mnie trochę ochłodzić.

– Nie wiem. Zazwyczaj jest mi albo gorąco, albo zimno. Nigdy pomiędzy. – odpowiedziała powoli. Było jasne, że już usypia – Ale ty mnie rozgrzewasz.

– Cieszę się, że mogę pomóc –  uśmiechnąłem się sam, do siebie.

– Myślisz, że wszystko będzie dobrze? – zapytała sennie. To brzmiało prawie tak, jakby była pijana. Tak naprawdę nie wiedziałem, co miała na myśli. Czy o dziecku, o swojej miłosnej relacji, o rodzicach? Liamie?

Ale nie zamierzałem dać jej znać, że nie mam pojęcia. Powiedziałem jej dokładnie to, co przyszło mi do głowy.

– Oczywiście, że tak. A ja zawsze będę przy tobie, bez względu na to, co będzie się dziać.

Mogłem poczuć, jak jej usta układają się w uśmiech. Miałem nadzieję, że nie poczuła mojej gęsiej skórki. Była tak magiczna, intrygująca, jedyna, słodka, idealna...

– Zayn – odetchnęła, czym zwiększyła moją gęsią skórkę. Podobało mi się to, jak wymawiała moje imię.

– Tak? – wychrypiałem, chrząkając i starając się zabrzmieć męsko.

– Myślałam o tym wszystkim, co dla mnie zrobiłeś. I to szalone, że robisz te wszystkie rzeczy, a nie dostajesz nic w zamian. – jej głos był ponury, ale seksowny na swój sposób. 

– Jest w porządku,mówiłem już, że kocham spędzać z tobą czas i to nigdy nie było problemem. Nie potrzebuję niczego w zamian. – gaworzyłem, choć mogłem myśleć, o wielu rzeczach, którymi mogłaby mi się odpłacić. Na przykład, kochać mnie.

Eve siknęła głową i wtuliła się w zagięcie mojej szyi z jej wypukłym brzuchem po mojej stronie.

– Dobranoc.

– Dobranoc Eve – wyszeptałem.

PERSPEKTYWA EVE

Rankiem, panował chaos. Każdy musiał wstać o siódmej rano, by zjeść śniadanie,  a następnie chłopcy musieli spotkać się ze swoją stylistką Caroline, oraz na spotkania i wywiady. A to był dopiero ranek. 

Poznanie Caroline, było ciekawym doświadczeniem.

– Oh! Ty musisz być Eve – ona praktycznie wrzasnęła na mnie, gdy weszłam do jej pokoju hotelowego, wraz z chłopakami. 

Pokój był pełen szaf z ubraniami i niektórymi elementami porozrzucanymi na podłodze. Moje oczy rozszerzyły się, gdy zaatakowała mnie uściskiem, prawnie przewracając.

– Delikatna Caroline – Zayn roześmiał się stojąc obok mnie, wyraźnie rozbawiony moją reakcją.

Kiedy odsunęła się, posłała mi ogromny uśmiech.

– Gratulacje – wskazała na mój brzuch – I wciąż udaje ci się utrzymywać styl. Sukienki Maxi wyglądają na tobie bardzo dobrze.

Podziękowałam jej nieśmiało, a ona odwróciła swoją uwagę ku chłopcom. 

– Okej, więc dzisiaj macie wywiad, więc myślałam nad czymś raczej przypadkowym, ale z klasą. – Caroline zaczęła przeglądać szafy i wyciągnęła strój na wieszaku, z etykietką podpisaną imieniem Liam.

– Dla ciebie mój drogi.

Potem wyciągnęła inny strój i podała go Niallowi.

– Nie jestem pewna co do spodni, ale spróbuj. 

Zaynowi podała dwa wieszaki.

– Możesz wybrać ten który bardziej ci pasuje.

– I Harry – powiedziała do siebie łapiąc kolejny wieszak w swoje dłonie. – To jest twoje.

– Louis powiedz mi, czy kozula jest na ciebie dobra. Nie byłam pewna co do rozmiaru. – powiedziała mu, a potem klasnęła w dłonie zwracając się do mnie. 

– Eve, kochanie, właśnie przeżyjesz to, o czym marzy każda dziewczyna – uśmiechnęła się do mnie, a potem odwróciła do chłopców – Przebierzcie się. 

W jednej chwili zostałam powitana przez wiele umięśnionych brzuchów i ramion, umięśnionych nóg i przez bieliznę. Zmusiłam się, by tam nie patrzeć, mimo że Zayn mnie kusił. Zanim się zorientowałam było już po wszystkim, a oni stali przebrani przed Caroline w kolejce. 

– Myślę, że koszula jest w porządku – powiedział Louis patrząc na własny tors, zakryty koszulką z amerykańską flagą. Miał na sobie parę chinosów, ale te były niebieskie w przeciwieństwie do spodni innych chłopców, które były brązowe. 

– Czy mogę dostać inną koszulkę? Ta jest trochę za ciasna – zapytał Liam.

Caroline wróciła do swoich szaf pełnych elementów odzieży, by znaleźć inną opcję.

– Tak naprawdę wolałbym koszulkę Liama – powiedział Harry zdejmując swoją koszulę i zakładając Liama. 

Oh, mogłabym się do tego przyzwyczaić.

* * *

Kiedy czekałam aż chłopcy skończą wywiad, mogłam spędzić trochę czasu z Lou i Lux.

– Więc masz już pokój dla dziecka? – zapytała siadając na kanapie w szatni obok mnie i układając sobie Lux na kolanach. Wyglądała tak słodko ubrana w sukienkę.

– Chłopcy zaskoczyli mnie w moje urodziny i wszystko zrobili. Pomalowali, umeblowali, kupili ubrania i zabawki  wszystko. – tryskałam – Nie wiem, jak to zrobili.

– To słodko z ich strony! – rozpromieniła się – Masz szczęście, że są ludzie którzy tak o ciebie dbają.

– Wiem. Więc, ile ma Lux?

– Prawie dwa lata. Nie mogę w to uwierzyć.Mam wrażenie, że to wczoraj brałam ją ze szpitala do domu – Lou westchnęła, bawiąc się włosami dziecka.

– Planujesz karmić piersią? – skinęłam głową.

– Czytałam, że to lepiej dla dziecka, choć jestem tym trochę zaniepokojona. – spojrzałam na swoje pierwsi, wyobrażając sobie te wszystkie komentarze.

– Nie martw się. Zaufaj mi. Jedyną rzeczą o jaką się martwię to Harry. Jest dość bezczelny jeśli chodzi o tego typu rzeczy. – przewróciła oczami.

– Tak, kupując laktator zaczął zadawać mi pytania, na szczęście przerwał to Liam. – zaśmiałam się na wspomnienie zakupów z chłopcami.

– Chwała ci, Liam.

Miała rację. Bez Liama byłabym Bóg wie gdzie.

PERSPEKTYWA ZAYNA

Po długim wywiadzie, pełnym pytań na które już odpowiadaliśmy, i spotkaniu odnośnie nowego teledysku, dotarliśmy w końcu do hotelu. Nie byłem w nastroju na zakupy, tak samo jak Eve. Greg, który na szczęście zachował dystans do Eve i pytał co jakiś czas jak się czuła, poszedł do swojego pokoju. 

Wszystko o czym dzisiaj myślałem to jak bardzo chcę powiedzieć Eve o swoich uczuciach.  Jak bardzo chciałem pomóc jej przy dziecku. I za każdym razem, gdy chciałem jej powiedzieć rezygnowałem.

– Jak ci minął dzień? – zapytała Eve z uśmiechem na twarzy.

– Myślę, że jeszcze żyję – odpowiedziałem, sprawdzając puls.

Zachichotała i oparła ręce na brzuchu. 

– Muszę przebrać się w piżamę.

– Może usiądziesz, a ja ci ja przyniosę? – zaproponowałem.

– Byłoby świetnie. Dziękuję.

Przeszedłem przez pokój i zajrzałem do jej walizki.  Ujrzałem biustonosze i inną bieliznę porozrzucaną na innych ubraniach. Wyciągnąłem parę dresów i pasującą do nich koszulkę, wiedząc, że je kocha.

– Tu jesteś – podałem jej miękką piżamę i patrzyłem jak znika w łazience, by się przebrać.

To było słodkie, widzieć jej sposób chodzenia, który pewnie był niewygodny. 

Usiadłem na łóżku po przebraniu się w dresy i ściągnięciu koszulki, po czym sprawdziłem mój telefon. Jak zwykle miałem dużo wiadomości tekstowych, czy nieodebranych połączeń na które nie miałem czasu.

– Chłopie, kocham je – Eve uśmiechnęła się, gdy wślizgnęła się do naszego pokoju i  jakoś udało jej się wczołgać do łóżka. Wyglądała na gotową do porodu, a zostały jej jeszcze dwa miesiące. Biedna dziewczyna.

– Wiem, dlatego je wybrałem. – odpowiedziałem z uśmiechem. 

Czułem jej wzrok, skanujący moje ciało, przez co przeszedł mnie dreszcz.

– Masz zamiar ubrać koszulkę? – przygryzła wargę i mogłem powiedzieć, że to hormony.

– Nie. Jest mi dobrze. – odpowiedziałem z diabelskim uśmiechem.

Eve nadal przygryzała nerwowo wargę, patrząc na mnie niczym drapieżnik. Przyglądała mi się w ten sposób już wcześniej i zawsze starałem się udawać, że tego nie widzę, gdyż wiedziałem, że to jej hormony i nie mogła nic na to poradzić.

– Jesteś gotowa, by zobaczyć jutro najlepszy koncert swojego życia? – zapytałem, chcąc zmienić temat.

– Technicznie nie, bo będę zajmować się Lux za sceną, ale z pewnością usłyszę. – myśl, że spędzi z Lux kilka godzin napawała mnie szczęściem, gdyż wiedziałem że kochała to dziecko tak jak każdy inny. Nie mogłem się doczekać, by zobaczyć jej matczyne instynkty.

– Myślisz, że jesteś gotowa by wsiąść do autobusu po koncercie? – ostrzegłem ją.

– Nie, ale może nagle pokocham nudności i małe przestrzenie – odpowiedziała sarkastycznie.

– Nie martw się, będę z tobą cały czas – zapewniłem ją, badając jej piękne cechy, skórę, lśniące włosy. Zatracałem się w jej perfekcyjności i wiedziałem, że nic tego nie zmieni.

Chciałem to zrobić.  Chciałem jej powiedzieć, gdy tylko nadejdzie odpowiedni moment.

–jeśli przeczytałeś/łaś zostaw komentarz ;)